Ρώτησα κι εγώ τι ήμουνα για σένανε
κι απαντούσαν τα βουνά,
τ’ αστέρια κλαίγανε,
ό, τι ήμουν μοναχά, τόση δα στα χέρια σου,
μια με κράταγαν σφιχτά,
μια πε πέταγαν μακριά.
Σαν το βοτσαλάκι στο νερό
κύκλους έγραφα για να σε βρω
κύκλους γύρω απ’ την καρδιά σου
μα δε μ’ άφηνες να μπω.
Έψαξα να βρω τι ήμουνα για σένανε,
μα δεν ήταν μυστικό,
όλοι το ξέρανε,
ό, τι ήμουν μοναχά, μια σταλιά στα χέρια σου,
μια με κράταγαν σφιχτά,
μια πε πέταγαν μακριά.
Σαν το βοτσαλάκι στο νερό
κύκλους έγραφα για να σε βρω
κύκλους γύρω απ’ την καρδιά σου
μα δε μ’ άφηνες να μπω.
|
Rótisa ki egó ti ímuna gia sénane
ki apantusan ta vuná,
t’ astéria klegane,
ó, ti ímun monachá, tósi da sta chéria su,
mia me krátagan sfichtá,
mia pe pétagan makriá.
San to votsaláki sto neró
kíklus égrafa gia na se vro
kíklus giro ap’ tin kardiá su
ma de m’ áfines na bo.
Έpsaksa na vro ti ímuna gia sénane,
ma den ítan mistikó,
óli to ksérane,
ó, ti ímun monachá, mia staliá sta chéria su,
mia me krátagan sfichtá,
mia pe pétagan makriá.
San to votsaláki sto neró
kíklus égrafa gia na se vro
kíklus giro ap’ tin kardiá su
ma de m’ áfines na bo.
|