Ένα μήνα σ’ έχω χάσει βρε μπαμπέσα
κι όποιο κέντρο κι αν θα δω μπουκάρω μέσα,
θα σε βρω, που θα μου πας κι αν έχεις φύγει,
το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει.
Κι αν τυχόν καμιά φορά και σε τρακάρω,
μ’ όποιον να `σαι, να το ξέρεις, θα σε πάρω,
σαν σε σκέφτομαι με πιάνουν πάντα ρίγη,
το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει.
Τι σου φταίω, κάθε βράδυ κι είμαι σούρα
και οι φίλοι να μου κάνουνε καζούρα,
να μου λένε, θα τη βρεις κι αν έχει φύγει,
το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει.
|
Έna mína s’ écho chási vre babésa
ki ópio kéntro ki an tha do bukáro mésa,
tha se vro, pu tha mu pas ki an échis fígi,
to vunó me to vunó poté de smígi.
Ki an tichón kamiá forá ke se trakáro,
m’ ópion na `se, na to kséris, tha se páro,
san se skéftome me piánun pánta rígi,
to vunó me to vunó poté de smígi.
Ti su fteo, káthe vrádi ki ime sura
ke i fíli na mu kánune kazura,
na mu léne, tha ti vris ki an échi fígi,
to vunó me to vunó poté de smígi.
|