|
Τραγούδια έγραψα για φίλους
που από λογής κατοπτρισμούς
μέσα στους άξαφνους στροβίλους
χάθηκαν σαν τους ναυαγούς
Μα γι’ αυτούς
που στο πλάι μας συνεχίζουν
ψάχνω ακόμα τους ρυθμούς
που θα τους αξίζουν
Τόσο τους θόλωνε η ερημιά τους
που είν’ η δουλειά τους,
καψοχαρά τους
Του ζευγαριού την ασήκωτη σφαίρα
σπρώχνουν πιο πέρα,
νύχτα και μέρα
Και τους ανήλικους παίρνουν στον ώμο
ενώ κι αυτοί ψάχνουν τον δρόμο
Σαχλοί κι αστείοι με πίστη υπόγεια
Πίστη σε τι; Δεν βρίσκω λόγια
Κι ούτε τους γέρους τους μπορούν να μοιάζουν,
η νύχτα φταίει και την σπουδάζουν
Στίχοι που αστράψαν κι αθάνατα cantos
λες και γραφτήκαν γι’ αυτούς προπάντος
Γιατί διαλέξαν την ίδια ευθεία
που σέρνει πλάι μια τρικυμία
Σαχλοί κι αστείοι με πίστη υπόγεια
Πίστη σε τι; Δεν βρίσκω λόγια
Ακόμα κι όταν ζούνε μόνοι
για να `χουν βήμα πιο ελαφρύ
βραδιάζει πάλι και νυχτώνει
και το τηλέφωνο αργεί. Εμπλοκή!
Που θα πάμε αυτό το βράδυ;
Κι απ’ το φέγγος της TV προτιμούν του Άδη
Πως θ’ αποδέχονταν το βουητό τους,
το πρόσωπό τους μες τον καπνό τους
Του κόσμου η έξαψη δε θα το νιώσει,
λίγα θα δώσει να το ναρκώσει
Γοργά περάσματα μετά τις δύο,
νύχτα βαθιά σαν ορυχείο
Κι όταν αμίλητοι κλείσουν τ’ αυτιά τους
την ξανακούν στα σωθικά τους
Είμαι σαχλός μα όμως είδα
μπροστά στη μύτη τους εκεί
αυτή τη τόση δα φακίδα
που οροσειρές μετακινεί
στη ζωή
κι αν ακόμα όλα στεγνώσουν
οι ματζίρηδες αυτοί θα `χουν να της δώσουν.
|
Tragudia égrapsa gia fílus
pu apó logís katoptrismus
mésa stus áksafnus strovílus
cháthikan san tus nafagus
Ma gi’ aftus
pu sto plái mas sinechízun
psáchno akóma tus rithmus
pu tha tus aksízun
Tóso tus thólone i erimiá tus
pu in’ i duliá tus,
kapsochará tus
Tu zevgariu tin asíkoti sfera
spróchnun pio péra,
níchta ke méra
Ke tus anílikus pernun ston ómo
enó ki afti psáchnun ton drómo
Sachli ki astii me písti ipógia
Písti se ti; Den vrísko lógia
Ki ute tus gérus tus borun na miázun,
i níchta ftei ke tin spudázun
Stíchi pu astrápsan ki athánata cantos
les ke graftíkan gi’ aftus propántos
Giatí dialéksan tin ídia efthia
pu sérni plái mia trikimía
Sachli ki astii me písti ipógia
Písti se ti; Den vrísko lógia
Akóma ki ótan zune móni
gia na `chun víma pio elafrí
vradiázi páli ke nichtóni
ke to tiléfono argi. Eblokí!
Pu tha páme aftó to vrádi;
Ki ap’ to féngos tis TV protimun tu Άdi
Pos th’ apodéchontan to vuitó tus,
to prósopó tus mes ton kapnó tus
Tu kósmu i éksapsi de tha to niósi,
líga tha dósi na to narkósi
Gorgá perásmata metá tis dío,
níchta vathiá san orichio
Ki ótan amíliti klisun t’ aftiá tus
tin ksanakun sta sothiká tus
Ime sachlós ma ómos ida
brostá sti míti tus eki
aftí ti tósi da fakída
pu orosirés metakini
sti zoí
ki an akóma óla stegnósun
i matzírides afti tha `chun na tis dósun.
|
