|
Το τασάκι τσιγάρα γεμάτο,
το δωμάτιο από σένα αδειανό,
το μπουκάλι ξανά ‘πιασε πάτο,
μ’ άδειο βλέμμα κοιτώ στο κενό.
Με κραγιόν στον καθρέφτη δυο λέξεις,
ένα κόκκινο `’φεύγω’’ φωτιά,
την αγάπη μου βρήκες να παίξεις,
στην αγάπη σου ρίχνω φωτιά.
Δεν υπάρχεις εσύ, δεν υπάρχει κανείς,
η ζωή μου βραδιάζει νωρίς,
δεν υπάρχεις εσύ, δεν υπάρχει κανείς,
μην αργείς, να με σώσεις μπορείς.
Στο μηδέν έχω φτάσει για σένα,
το ραδιόφωνο παίζει παλιά,
ένα κάδρο κοιτάζω θλιμμένα,
μόνο εκεί με κρατάς αγκαλιά.
Δεν υπάρχεις εσύ, δεν υπάρχει κανείς,
η ζωή μου βραδιάζει νωρίς,
δεν υπάρχεις εσύ, δεν υπάρχει κανείς,
μην αργείς, να με σώσεις μπορείς.
|
To tasáki tsigára gemáto,
to domátio apó séna adianó,
to bukáli ksaná ‘piase páto,
m’ ádio vlémma kitó sto kenó.
Me kragión ston kathréfti dio léksis,
éna kókkino `’fevgo’’ fotiá,
tin agápi mu vríkes na peksis,
stin agápi su ríchno fotiá.
Den ipárchis esí, den ipárchi kanis,
i zoí mu vradiázi norís,
den ipárchis esí, den ipárchi kanis,
min argis, na me sósis boris.
Sto midén écho ftási gia séna,
to radiófono pezi paliá,
éna kádro kitázo thlimména,
móno eki me kratás agkaliá.
Den ipárchis esí, den ipárchi kanis,
i zoí mu vradiázi norís,
den ipárchis esí, den ipárchi kanis,
min argis, na me sósis boris.
|
