Μπάζει ραδιενέργεια από παντού
τρύπιος ο ουρανός χωρίς σελήνη
μια τρελή ελπίδα που `χει μείνει
μας χαϊδεύει μάταια το νου.
Κάτω στα νερά του Ατλαντικού
πέρα απ’ τις Ηράκλειες τις στήλες,
δράκοντες κι αρχαίες νεροφίδες
θα μπορούσαν τόσα να μας πουν.
Δεύτε τελευταίες εισπνοές
κούφιες συμβουλές κι άδικος έρως.
Δίψα για ζωή φέρνει το τέλος
και εμπνέει νέες προσευχές.
Βρίζεις κι απειλείς όλος θυμό
κι απογίνεσαι μ’ ένα μεθύσι,
λες: “Δε μ’ έχουνε ρωτήσει…”
και κλαις να δεις εάν σε αγαπώ…
Μα όσες φορές κι αν θα στο πω,
δεν είναι αρκετό για να σε πείσει
όταν όλοι σ’ έχουν αγνοήσει,
μοιάζει τόσο λίγο και μικρό.
|
Bázi radienérgia apó pantu
trípios o uranós chorís selíni
mia trelí elpída pu `chi mini
mas chaidevi mátea to nu.
Káto sta nerá tu Atlantiku
péra ap’ tis Iráklies tis stíles,
drákontes ki archees nerofídes
tha borusan tósa na mas pun.
Defte teleftees ispnoés
kufies simvulés ki ádikos éros.
Dípsa gia zoí férni to télos
ke ebnéi nées prosefchés.
Orízis ki apilis ólos thimó
ki apoginese m’ éna methísi,
les: “De m’ échune rotísi…”
ke kles na dis eán se agapó…
Ma óses forés ki an tha sto po,
den ine arketó gia na se pisi
ótan óli s’ échun agnoísi,
miázi tóso lígo ke mikró.
|