Μ’ έχει μοναξιά αφήσει
στο απόλυτο κενό
όπως στάζει μία βρύση
σ’ ένα σπίτι αδειανό
Πως με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πως με πέταξες μονάχη
Δώδεκα και κάτι η ώρα
και δε φάνηκε κανείς
ούτε χτύπος τηλεφώνου
ούτε άκουσμα φωνής
Πως με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πως με πέταξες μονάχη
Ίσως ζούμε λάθος χρόνια
σ’ έναν κόσμο ναυαγό
ίσως πάλι δεν υπάρχει
ούτε ο κόσμος ούτε εγώ
Πως με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
που με πέταξες μονάχη
|
M’ échi monaksiá afísi
sto apólito kenó
ópos stázi mía vrísi
s’ éna spíti adianó
Pos me pétakses monáchi
díchos lógo, díchos máchi
díchos lógo, díchos máchi
pos me pétakses monáchi
Dódeka ke káti i óra
ke de fánike kanis
ute chtípos tilefónu
ute ákusma fonís
Pos me pétakses monáchi
díchos lógo, díchos máchi
díchos lógo, díchos máchi
pos me pétakses monáchi
Ίsos zume láthos chrónia
s’ énan kósmo nafagó
ísos páli den ipárchi
ute o kósmos ute egó
Pos me pétakses monáchi
díchos lógo, díchos máchi
díchos lógo, díchos máchi
pu me pétakses monáchi
|