Σβήσαν τ’ ουρανού τ’ αστέρια
ξημερώνει άλλη μέρα
και σε βρίσκει μακριά μου
άλλη μια φορά
Πού να βρίσκεσαι που να ‘σαι
ξύπνια είσαι ή κοιμάσαι
ή ευτυχισμένη θα ‘σαι
σ’ άλλην αγκαλιά
Έτσι απλά θέλω να ξέρω
μόνο εγώ αν υποφέρω
ή πονάς κι εσύ
Βγαίνει ο ήλιος ξημερώνει
και με βρίσκει πάλι μόνο
κι είσαι αλλού εσύ
Εδώ που μ’ άφησες
πονάει πολύ
αυτά που ζήσαμε
είναι εδώ και μου μιλάνε
Δε πήρες τίποτα
που έφυγες μαζί
σε μένα τ’ άφησες εδώ
να με πονάνε
Σβήσαν τ’ ουρανού τ’ αστέρια
τα όνειρά μου σ’ άλλα χέρια
άφησες κι εγώ δεν έχω
λόγο πια να ζω
Έτσι απλά θέλω να ξέρω
μόνο εγώ αν υποφέρω
ή πονάς κι εσύ
Βγαίνει ο ήλιος ξημερώνει
κι η ζωή μου τελειώνει
που είσαι αλλού εσύ
|
Svísan t’ uranu t’ astéria
ksimeróni álli méra
ke se vríski makriá mu
álli mia forá
Pu na vrískese pu na ‘se
ksípnia ise í kimáse
í eftichisméni tha ‘se
s’ állin agkaliá
Έtsi aplá thélo na kséro
móno egó an ipoféro
í ponás ki esí
Ogeni o ílios ksimeróni
ke me vríski páli móno
ki ise allu esí
Edó pu m’ áfises
ponái polí
aftá pu zísame
ine edó ke mu miláne
De píres típota
pu éfiges mazí
se ména t’ áfises edó
na me ponáne
Svísan t’ uranu t’ astéria
ta ónirá mu s’ álla chéria
áfises ki egó den écho
lógo pia na zo
Έtsi aplá thélo na kséro
móno egó an ipoféro
í ponás ki esí
Ogeni o ílios ksimeróni
ki i zoí mu telióni
pu ise allu esí
|