Έφυγα απ’ τον παλιό εαυτό μου
Δεν ξέρω τι ήτανε δικό μου απ’ ό,τι έζησα
Όποιος δεν είναι εδώ κοντά μου ανήκει αλλού
Ήρθε ο καιρός να δω το συρματόπλεγμά μου
Ριγμένο κάτω πατημένο, το παραμύθι μου παρμένο
Δεν είμαι πια ίδια με χτες, δεν τρέχω πίσω από πληγές
Λυπάμαι μόνο που δεν έχω κάποιον το βλέμμα να προσέχω
Μα τώρα … έφυγα.
Έφυγα απ’ την ανάγκη μου, να υπάρξω
Πίστευα ότι θα τρομάξω μα ύστερα σκέφτηκα
Ό,τι αγάπησα έχει μπόι
Κι ό,τι αγαπώ, θέλει τα μάτια μου ανοιχτά το χθες να μη με τρώει
Να περπατήσω στις σιωπές μου, να θυμηθώ τις προσευχές μου
Κι ας είμαι πια άλλο σκαρί, δεν είν’ το κάρμα μου βαρύ
Δε θέλω άλλο να διαφέρω, θέλω αν μ` αγάπησες να ξέρω
Μα τώρα …έφυγα.
Κι αν σε ονειρευτώ μια μέρα πάλι
Κι αν στο ταξίδι μου τυχαία θα σε βρω
Δε θα ‘μαι αυτή που ξέρεις, θα ‘μαι κάποια άλλη
Που ίσως σ’ αγαπήσει κόντρα στον καιρό.
|
Έfiga ap’ ton palió eaftó mu
Den kséro ti ítane dikó mu ap’ ó,ti ézisa
Όpios den ine edó kontá mu aníki allu
Ήrthe o kerós na do to sirmatóplegmá mu
Rigméno káto patiméno, to paramíthi mu parméno
Den ime pia ídia me chtes, den trécho píso apó pligés
Lipáme móno pu den écho kápion to vlémma na prosécho
Ma tóra … éfiga.
Έfiga ap’ tin anágki mu, na ipárkso
Písteva óti tha tromákso ma ístera skéftika
Ό,ti agápisa échi bói
Ki ó,ti agapó, théli ta mátia mu anichtá to chthes na mi me trói
Na perpatíso stis siopés mu, na thimithó tis prosefchés mu
Ki as ime pia állo skarí, den in’ to kárma mu varí
De thélo állo na diaféro, thélo an m` agápises na kséro
Ma tóra …éfiga.
Ki an se onireftó mia méra páli
Ki an sto taksídi mu tichea tha se vro
De tha ‘me aftí pu kséris, tha ‘me kápia álli
Pu ísos s’ agapísi kóntra ston keró.
|