Έφυγα γιατί έπρεπε να μείνω αλλιώς
Έφυγα γιατί άνοιξε ο καημός μου ο παλιός
στα άγγιγμα του όχι μας
σαν κουρασμένο ρούχο
γιατί έφυγα και απέφυγα
που τέτοια αγάπη σου ‘χω
Δυο σπίρτα που ‘μειναν στις νύχτας το κουτί
να μην τ’ ανάψεις
Την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πως έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις
Έφυγα γιατί έπρεπε να ζήσω αλλιώς
Έφυγα όπως φεύγει το σκοτάδι απ’ το φως
Μια κάφτρα μόνο γυάλισε λες και ήθελε να δείξει
ποιο κουράγιο το κουβάλησε το θέλω που’ χα πνίξει
|
Έfiga giatí éprepe na mino alliós
Έfiga giatí ánikse o kaimós mu o paliós
sta ángigma tu óchi mas
san kurasméno rucho
giatí éfiga ke apéfiga
pu tétia agápi su ‘cho
Dio spírta pu ‘minan stis níchtas to kutí
na min t’ anápsis
Tin pórta su monácha tin kutí
gia róta tin pos éfiga
nomízontas pos thes na me fonáksis
Έfiga giatí éprepe na zíso alliós
Έfiga ópos fevgi to skotádi ap’ to fos
Mia káftra móno giálise les ke íthele na diksi
pio kurágio to kuválise to thélo pu’ cha pníksi
|