Τα όνειρά μου σκονισμένα
μες στο ντουλάπι της σκισμένα
Με το σκοτάδι τα τυλίγει
και τα σκοτώνει και τα πνίγει
Έφυγε, έφυγε
έφυγε και κομμάτια μ’ έκανε
Έφυγε, έφυγε
κι όσα ζήσαμε μαζί τα ξέχασε
Τα ήθελε όλα δικά της
πέτρινη ήταν η καρδιά της
Τα γκρέμισε όλα σ’ ένα βράδυ
χάθηκε μέσα στο σκοτάδι
|
Ta ónirá mu skonisména
mes sto ntulápi tis skisména
Me to skotádi ta tilígi
ke ta skotóni ke ta pnígi
Έfige, éfige
éfige ke kommátia m’ ékane
Έfige, éfige
ki ósa zísame mazí ta kséchase
Ta íthele óla diká tis
pétrini ítan i kardiá tis
Ta gkrémise óla s’ éna vrádi
cháthike mésa sto skotádi
|