|
Το φεγγάρι είν’ απόψε ματωμένο
και η νύχτα έχει κλέψει το μισό,
έχεις φύγει μα εγώ σε περιμένω
τρελαμένος σ’ αγαπώ και σε μισώ,
έχεις φύγει μα εγώ σε περιμένω
τρελαμένος σ’ αγαπώ και σε μισώ.
Τα σκυλιά της γειτονιάς με κοροϊδεύουν,
το ψυγείο με δουλεύει ρελαντί,
τα τσιγάρα να τελειώσουνε κοντεύουν
και η καρδιά μου ντολμαδάκι γιαλαντζί,
τα τσιγάρα να τελειώσουνε κοντεύουν
και η καρδιά μου ντολμαδάκι γιαλαντζί.
Εγώ ο αρχηγός, ο αίλουρος της πιάτσας,
πως πιάστηκα χαζός, πως πιάστηκα μουλιάπας.
Τα μυαλά μου τα `χα μέσα στο κεφάλι,
η ψυχή μου ταξιδιάρικο πουλί,
η καρδιά μου ανοξείδωτο ατσάλι,
και η ματιά μου αλεξίσφαιρο γυαλί,
η καρδιά μου ανοξείδωτο ατσάλι,
και η ματιά μου αλεξίσφαιρο γυαλί.
Τώρα κλαίω μοναχός μου κάθε βράδυ
γιατί μου `ταξες αγάπη αληθινή,
η ζωή μου έχει πιαστεί σε παραγάδι
και η μαγκιά μου έχει κάτσει στο σκαμνί,
η ζωή μου έχει πιαστεί σε παραγάδι
και η μαγκιά μου έχει κάτσει στο σκαμνί.
Εγώ ο αρχηγός, ο αίλουρος της πιάτσας,
πως πιάστηκα χαζός, πως πιάστηκα μουλιάπας.
|
To fengári in’ apópse matoméno
ke i níchta échi klépsi to misó,
échis fígi ma egó se periméno
trelaménos s’ agapó ke se misó,
échis fígi ma egó se periméno
trelaménos s’ agapó ke se misó.
Ta skiliá tis gitoniás me koroidevun,
to psigio me dulevi relantí,
ta tsigára na teliósune kontevun
ke i kardiá mu ntolmadáki gialantzí,
ta tsigára na teliósune kontevun
ke i kardiá mu ntolmadáki gialantzí.
Egó o archigós, o eluros tis piátsas,
pos piástika chazós, pos piástika muliápas.
Ta mialá mu ta `cha mésa sto kefáli,
i psichí mu taksidiáriko pulí,
i kardiá mu anoksidoto atsáli,
ke i matiá mu aleksísfero gialí,
i kardiá mu anoksidoto atsáli,
ke i matiá mu aleksísfero gialí.
Tóra kleo monachós mu káthe vrádi
giatí mu `takses agápi alithiní,
i zoí mu échi piasti se paragádi
ke i magkiá mu échi kátsi sto skamní,
i zoí mu échi piasti se paragádi
ke i magkiá mu échi kátsi sto skamní.
Egó o archigós, o eluros tis piátsas,
pos piástika chazós, pos piástika muliápas.
|
