Να που ξημερώνει γλυκά
μες στο φως η μέρα κιβωτός
Σα νησί ο Υμηττός
Όλα στο φως κι εσύ αόρατος, ναι
τόσον καιρό
Λες πως με θυμάσαι συχνά
μα εγώ ποτέ δε νοσταλγώ
Αν με θες, αν μ’ αγαπάς
Όχι το χθες, το μέλλον μου χρωστάς
και σου χρωστώ
Όχι το χθες και τις κλεμμένες χαρές
εγώ το μέλλον νοσταλγώ
Να δω τι χάσαμε κι οι δυο
Ζωή μου χρωστάς και σου χρωστώ
Πάντα σ’ αγαπούσα τρελά
και γι’ αυτό τα πάντα σου ζητώ
Αν μες θες, αν μ’ αγαπάς
όχι το χθες, το μέλλον μου χρωστάς
και σου χρωστώ
|
Na pu ksimeróni gliká
mes sto fos i méra kivotós
Sa nisí o Imittós
Όla sto fos ki esí aóratos, ne
tóson keró
Les pos me thimáse sichná
ma egó poté de nostalgó
An me thes, an m’ agapás
Όchi to chthes, to méllon mu chrostás
ke su chrostó
Όchi to chthes ke tis klemménes charés
egó to méllon nostalgó
Na do ti chásame ki i dio
Zoí mu chrostás ke su chrostó
Pánta s’ agapusa trelá
ke gi’ aftó ta pánta su zitó
An mes thes, an m’ agapás
óchi to chthes, to méllon mu chrostás
ke su chrostó
|