|
Έχω σκύψει το κεφάλι
εκατό φορές και πάλι,
τι κερδίζω;
Μια αγάπη του χεριού σου
στο βωμό του εγωισμού σου
χαραμίζω
Όσο και να προσπαθήσω
όσο και να υποχωρήσω,
τι αλλάζει;
Σ’ ένα σπίτι που σκοτώνει
η ζωή μου ξημερώνει
και βραδιάζει
Εκατό φορές να φύγω
από σένα να ξεφύγω
Εκατό φορές στο δρόμο
που `χω σπίτι μου το πόνο
Εκατό φορές να φύγω
από σένα να ξεφύγω
κι ό,τι δεν μπορεί να αλλάξει
εκατό φορές να σπάσει
Στο μηδέν έχω κατέβει
εκατό φορές κι εν τέλει,
τι αξίζει;
Μια ζωή να ξαναρχίζω
σε μια αγάπη που ό,τι χτίζω
το γκρεμίζει
Όσο κι αν σε πλησιάσω
ό, τι και να θυσιάσω
θα πονάω
Σ’ ένα Γολγοθά αιώνια
τα καλύτερα μου χρόνια
τα πετάω
|
Έcho skípsi to kefáli
ekató forés ke páli,
ti kerdízo;
Mia agápi tu cheriu su
sto vomó tu egismu su
charamízo
Όso ke na prospathíso
óso ke na ipochoríso,
ti allázi;
S’ éna spíti pu skotóni
i zoí mu ksimeróni
ke vradiázi
Ekató forés na fígo
apó séna na ksefígo
Ekató forés sto drómo
pu `cho spíti mu to póno
Ekató forés na fígo
apó séna na ksefígo
ki ó,ti den bori na alláksi
ekató forés na spási
Sto midén écho katévi
ekató forés ki en téli,
ti aksízi;
Mia zoí na ksanarchízo
se mia agápi pu ó,ti chtízo
to gkremízi
Όso ki an se plisiáso
ó, ti ke na thisiáso
tha ponáo
S’ éna Golgothá eónia
ta kalítera mu chrónia
ta petáo
|
