|
Έξω βρέχει,
κι όταν βρέχει θυμάμαι ό,τι αγάπησα
Μα εσένα σε θυμάμαι κάθε μέρα
βρέχει δε βρέχει
Έξω βρέχει,
το μυαλό μου στα μάτια σου σταμάτησα
άγγιξα το μικρό γλυκό σου χέρι,
Κι έτσι σ’ αγάπησα
Τι να πω πετάω ξαφνικά
και κοιτάζω τη ζωή μου από ψηλά
Τι να πω, θέλω μόνο να σε δω
Δύο λέξεις να σου πω
πως σ’ αγαπώ
βρέχει δε βρέχει
Σ’ αγαπώ βρέχει δε βρέχει
Είναι μέρα,
και τη νύχτα που έρχεται σκέφτομαι
αδύνατο να μείνω μακριά σου
το παραδέχομαι
|
Έkso vréchi,
ki ótan vréchi thimáme ó,ti agápisa
Ma eséna se thimáme káthe méra
vréchi de vréchi
Έkso vréchi,
to mialó mu sta mátia su stamátisa
ángiksa to mikró glikó su chéri,
Ki étsi s’ agápisa
Ti na po petáo ksafniká
ke kitázo ti zoí mu apó psilá
Ti na po, thélo móno na se do
Dío léksis na su po
pos s’ agapó
vréchi de vréchi
S’ agapó vréchi de vréchi
Ine méra,
ke ti níchta pu érchete skéftome
adínato na mino makriá su
to paradéchome
|
