|
Αχ και να ‘μουν χελιδόνι
να πετάξω μακριά
στο χρυσό σου το σεντόνι
για να βρω παρηγοριά
Έλα, ήλιε μου, και φώτισέ με
ζέστανέ με γλυκά, τρυφερά
Έλα, ήλιε μου, και κράτησέ με
δεν μπορώ με σπασμένα φτερά
Από τότε που `χεις φύγει
μου περίσσεψε ο καημός
σαν ομίχλη με τυλίγει
ο σκληρός μας χωρισμός
Έλα, ήλιε μου, και φώτισέ με
ζέστανέ με γλυκά, τρυφερά
Έλα, ήλιε μου, και κράτησέ με
δεν μπορώ με σπασμένα φτερά
Πέτρα πέτρα, δάκρυ δάκρυ
την απόσταση μετρώ
και στης θάλασσας την άκρη
μοναχή μου περπατώ
Έλα, ήλιε μου, και φώτισέ με
ζέστανέ με γλυκά, τρυφερά
Έλα, ήλιε μου, και κράτησέ με
δεν μπορώ με σπασμένα φτερά
|
Ach ke na ‘mun chelidóni
na petákso makriá
sto chrisó su to sentóni
gia na vro parigoriá
Έla, ílie mu, ke fótisé me
zéstané me gliká, triferá
Έla, ílie mu, ke krátisé me
den boró me spasména fterá
Apó tóte pu `chis fígi
mu períssepse o kaimós
san omíchli me tilígi
o sklirós mas chorismós
Έla, ílie mu, ke fótisé me
zéstané me gliká, triferá
Έla, ílie mu, ke krátisé me
den boró me spasména fterá
Pétra pétra, dákri dákri
tin apóstasi metró
ke stis thálassas tin ákri
monachí mu perpató
Έla, ílie mu, ke fótisé me
zéstané me gliká, triferá
Έla, ílie mu, ke krátisé me
den boró me spasména fterá
|
