Τι έχεις καμωμένα
Και θυμάμαι εσένα βράδυ και πρωί
Κι ας περάσαν χρόνια
Περιμένω ακόμα ένα σου φιλί
Έλα σαν το τζιβαέρι να φυσά ξανά τ’ αγέρι
Και να φτάνει στην αυλή σου και στην πόρτα σου
Ν’ ανεβαίνει σκαλοπάτια να φυσά στα δυο σου μάτια
Να δροσίζει τα μαλλιά σου και τα χείλη σου
Τι έχεις καμωμένα
Και θυμάμαι εσένα βράδυ και πρωί
Κι όσα είναι ειπωμένα
Λόγια ξεχασμένα τ’ άφησες εσύ
Στην καρδιά μου επάνω
Και πως να γλυκάνω τούτη την πληγή
|
Ti échis kamoména
Ke thimáme eséna vrádi ke pri
Ki as perásan chrónia
Periméno akóma éna su filí
Έla san to tzivaéri na fisá ksaná t’ agéri
Ke na ftáni stin avlí su ke stin pórta su
N’ aneveni skalopátia na fisá sta dio su mátia
Na drosízi ta malliá su ke ta chili su
Ti échis kamoména
Ke thimáme eséna vrádi ke pri
Ki ósa ine ipoména
Lógia ksechasména t’ áfises esí
Stin kardiá mu epáno
Ke pos na glikáno tuti tin pligí
|