Έτσι όπως γύριζε η Γη βύθιζε τη Σελήνη
στην πιο όμορφη θάλασσα που `χεις φανταστεί
κι εγώ σφιχτά σε κράταγα που κοίταζες τ’ ασήμι
με όλα σου τα βλέμματα που είχα ερωτευθεί.
Κι όπως ξημέρωνε μετά, έτσι μετά νυχτώνει
έτσι κοιμόμαστε αγκαλιά κρατώντας το σεντόνι ααααχ
του κόσμου εμείς οι μόνοι.
Έτσι σε κοίταζα κρυφά, να βλέπεις το Φεγγάρι
ανάμεσα στα μάτια σου μια χρυσή γραμμή
δεν ήτανε σαν όνειρο που ήρθε να με πάρει
ήταν νερό που δίψαγε στο στόμα μου να μπει.
Κι όπως ξημέρωνε μετά, έτσι μετά νυχτώνει
έτσι κοιμόμαστε αγκαλιά κρατώντας το σεντόνι ααααχ
του κόσμου εμείς οι μόνοι.
Κι όπως ξημέρωνε μετά, έτσι μετά νυχτώνει
έτσι κοιμόμαστε αγκαλιά κρατώντας το σεντόνι ααααχ
του κόσμου εμείς οι μόνοι.
|
Έtsi ópos girize i Gi víthize ti Selíni
stin pio ómorfi thálassa pu `chis fantasti
ki egó sfichtá se krátaga pu kitazes t’ asími
me óla su ta vlémmata pu icha erotefthi.
Ki ópos ksimérone metá, étsi metá nichtóni
étsi kimómaste agkaliá kratóntas to sentóni aaaach
tu kósmu emis i móni.
Έtsi se kitaza krifá, na vlépis to Fengári
anámesa sta mátia su mia chrisí grammí
den ítane san óniro pu írthe na me pári
ítan neró pu dípsage sto stóma mu na bi.
Ki ópos ksimérone metá, étsi metá nichtóni
étsi kimómaste agkaliá kratóntas to sentóni aaaach
tu kósmu emis i móni.
Ki ópos ksimérone metá, étsi metá nichtóni
étsi kimómaste agkaliá kratóntas to sentóni aaaach
tu kósmu emis i móni.
|