|
Ένας φίλος μας παλιός
που μας ήξερε αλλιώς
με βρήκε μες στο δρόμο μου
με χτύπησε στον ώμο μου
Και με ρώτησε για σένα
και του απάντησα θλιμμένα
Φίλε μου δεν υπάρχει πια
ο άνθρωπος εκείνος
υπάρχει μια πληγή βαθιά
κι είν’ η δική μου η καρδιά
σαν ματωμένος κρίνος
Ένας φίλος μας παλιός
με κοιτούσε σκεφτικός
κι ώρες μαζί μου έκλαιγε
και τίποτα δεν έλεγε
Τέτοιες ώρες δε μιλάνε
όταν οι πληγές πονάνε
Φίλε μου δεν υπάρχει πια
ο άνθρωπος εκείνος
υπάρχει μια πληγή βαθιά
κι είν’ η δική μου η καρδιά
σαν ματωμένος κρίνος
|
Έnas fílos mas paliós
pu mas íksere alliós
me vríke mes sto drómo mu
me chtípise ston ómo mu
Ke me rótise gia séna
ke tu apántisa thlimména
Fíle mu den ipárchi pia
o ánthropos ekinos
ipárchi mia pligí vathiá
ki in’ i dikí mu i kardiá
san matoménos krínos
Έnas fílos mas paliós
me kituse skeftikós
ki óres mazí mu éklege
ke típota den élege
Téties óres de miláne
ótan i pligés ponáne
Fíle mu den ipárchi pia
o ánthropos ekinos
ipárchi mia pligí vathiá
ki in’ i dikí mu i kardiá
san matoménos krínos
|
