Μη ρωτάς τι μου συμβαίνει
κι είν’ η νύχτα ζαλισμένη,
το μηδέν γιατί αγγίζω
και στην άσφαλτο ραγίζω.
Μη ρωτάς τι μου συμβαίνει
κι είμ’ απ’ όλους κι όλα ξένη,
στο κενό τι με βυθίζει
και στα δύο με χωρίζει.
Μη ρωτάς, μη ρωτάς,
έρωτας είναι η αιτία.
Μη ρωτάς, μη ρωτάς,
έρωτας είναι κι όχι αστεία.
Μη ρωτάς τι μου συμβαίνει
κι είν’ η νύχτα ζαλισμένη,
τι με καίει, τι με τρομάζει
και να φεύγω μ’ αναγκάζει.
Μη ρωτάς τι μου συμβαίνει
κι είμ’ απ’ όλους κι όλα ξένη,
τι με κάνει να δακρύζω
και να ντύνομαι στο γκρίζο.
|
Mi rotás ti mu simveni
ki in’ i níchta zalisméni,
to midén giatí angizo
ke stin ásfalto ragizo.
Mi rotás ti mu simveni
ki im’ ap’ ólus ki óla kséni,
sto kenó ti me vithízi
ke sta dío me chorízi.
Mi rotás, mi rotás,
érotas ine i etía.
Mi rotás, mi rotás,
érotas ine ki óchi astia.
Mi rotás ti mu simveni
ki in’ i níchta zalisméni,
ti me kei, ti me tromázi
ke na fevgo m’ anagkázi.
Mi rotás ti mu simveni
ki im’ ap’ ólus ki óla kséni,
ti me káni na dakrízo
ke na ntínome sto gkrízo.
|