|
Μπήκε φθινόπωρο
Κι εγώ αυτό δεν το μπορώ
Να μη σε βρίσκω πουθενά
Να μένω μόνη μου ξανά
Πάει, έφυγε το καλοκαίρι
Και μου γλίστρησες γλυκά απ’ το χέρι
Ξεχαστήκανε πάνω στην άμμο
Τα κορμιά μας που είχαν κάνει γάμο
Μπήκε πάλι δυνατά ο χειμώνας
Ήρθε κι έφυγε ο εικοστός αιώνας
Μα εγώ φως μου δεν τα παρατάω
Όσο αγάπησα, τόσο αγαπάω
Κατακαλόκαιρο
Και θα `ρθω πάλι να σε βρω
Πάνω στην άμμο την ξανθή
Ν’ αρχίσουν όλα απ’ την αρχή
|
Bíke fthinóporo
Ki egó aftó den to boró
Na mi se vrísko puthená
Na méno móni mu ksaná
Pái, éfige to kalokeri
Ke mu glístrises gliká ap’ to chéri
Ksechastíkane páno stin ámmo
Ta kormiá mas pu ichan káni gámo
Bíke páli dinatá o chimónas
Ήrthe ki éfige o ikostós eónas
Ma egó fos mu den ta paratáo
Όso agápisa, tóso agapáo
Katakalókero
Ke tha `rtho páli na se vro
Páno stin ámmo tin ksanthí
N’ archísun óla ap’ tin archí
|
