|
Ελένη!
Θέλω να σου κάνω καντάδα
και να σου πω το πόσο σ’ αγαπώ,
όμως η φωνή μου η ρημάδα
να με εκθέσει το `βαλε σκοπό.
Είσαι της ψυχής μου η λαχτάρα,
είσαι των ματιών μου το φως,
όμως όταν πιάνω την κιθάρα
παίρνει δρόμο και κουφός.
Μα σ’ αγαπώ κι ανησυχώ
μήπως σου βάλουν λόγια, μήπως σε πληγώσουνε,
και πιο πολύ ανησυχώ
μην κατεβούν οι διπλανοί και με πλακώσουνε.
Αχ!
Θέλω να σου γράφω τραγούδια,
θέλω, θέλω να σε παντρευτώ,
τρώω, άμα λάχει, και φλούδια
κι αν το θες, για σε, θα κουρευτώ.
Ξέρω ότι σ’ έχω τρελάνει,
ξέρω ότι τώρα γελάς
κι αν η φωνή μου σπάει τζάμι,
ξέρω ότι κατά βάθος μ’ αγαπάς.
Μα σ’ αγαπώ κι ανησυχώ
μήπως σου βάλουν λόγια, μήπως μας χωρίσουνε,
και πιο πολύ ανησυχώ
μην κατεβούν οι διπλανοί και με ξεσκίσουνε.
Καληνύχτα Ελένη!
|
Eléni!
Thélo na su káno kantáda
ke na su po to póso s’ agapó,
ómos i foní mu i rimáda
na me ekthési to `vale skopó.
Ise tis psichís mu i lachtára,
ise ton matión mu to fos,
ómos ótan piáno tin kithára
perni drómo ke kufós.
Ma s’ agapó ki anisichó
mípos su válun lógia, mípos se pligósune,
ke pio polí anisichó
min katevun i diplani ke me plakósune.
Ach!
Thélo na su gráfo tragudia,
thélo, thélo na se pantreftó,
tróo, áma láchi, ke fludia
ki an to thes, gia se, tha kureftó.
Kséro óti s’ écho treláni,
kséro óti tóra gelás
ki an i foní mu spái tzámi,
kséro óti katá váthos m’ agapás.
Ma s’ agapó ki anisichó
mípos su válun lógia, mípos mas chorísune,
ke pio polí anisichó
min katevun i diplani ke me kseskísune.
Kaliníchta Eléni!
|
