|
Το στεφάνι της σελήνης
στου πελάγου την καρδιά,
κόκκινο σαν πυροφάνι
βάφει απόψε τα νερά.
Σαν γελούσες έπαιζαν στον άνεμο,
πέπλα μαγικά, λιτά μαλλιά.
Για να βρίσκομαι κοντά σου,
φεύγω ακόμα πιο μακριά.
Απ’ του κόσμου το παζάρι
θα σου βρω γλυκό πιοτό
να μεθύσει το φεγγάρι,
να γελάσει τον καιρό.
Θα σου φέρω ασήμια και μαλάματα,
πέτρες και φλουριά απ’ το νοτιά
στη καρδιά να δίνω τάματα.
Καίει η αγάπη σαν φωτιά.
Στη καρδιά να δίνω τάματα.
Καίει η αγάπη σαν φωτιά.
Σαν γελούσες έπαιζαν στον άνεμο,
πέπλα μαγικά, λιτά μαλλιά.
Για να βρίσκομαι κοντά σου,
φεύγω ακόμα πιο μακριά.
|
To stefáni tis selínis
stu pelágu tin kardiá,
kókkino san pirofáni
váfi apópse ta nerá.
San geluses épezan ston ánemo,
pépla magiká, litá malliá.
Gia na vrískome kontá su,
fevgo akóma pio makriá.
Ap’ tu kósmu to pazári
tha su vro glikó piotó
na methísi to fengári,
na gelási ton keró.
Tha su féro asímia ke malámata,
pétres ke fluriá ap’ to notiá
sti kardiá na díno támata.
Kei i agápi san fotiá.
Sti kardiá na díno támata.
Kei i agápi san fotiá.
San geluses épezan ston ánemo,
pépla magiká, litá malliá.
Gia na vrískome kontá su,
fevgo akóma pio makriá.
|
