|
Έλα σιωπή μου, πάρε με ξανά,
θέλω να φύγω κάπου μακριά της,
να μην την βλέπω να χαμογελά,
σαν νικητής να φεύγει,
ευθύνες να αποφεύγει,
να μην την νοιάζει τίποτα.
Φταίω που έδινα χωρίς να ζητώ
και τώρα μισώ αυτήν που αγαπώ,
φταίω που δεν είδα απ’ την αρχή
πως θα `ταν αυτή, η καταστροφή,
στα δυο της μάτια ζωή κομμάτια.
Έλα ζωή μου πάμε απ’ την αρχή
ήλιο να βρούμε μέσα στη βροχή,
να μην την βλέπω άλλον να φιλά,
όρκους ξανά να δίνει,
τα μάτια της να κλείνει,
σαν να αγαπάει πρώτη φορά.
Φταίω που έδινα χωρίς να ζητώ
και τώρα μισώ αυτήν που αγαπώ,
φταίω που δεν είδα απ’ την αρχή
πως θα `ταν αυτή, η καταστροφή,
στα δυο της μάτια ζωή κομμάτια.
|
Έla siopí mu, páre me ksaná,
thélo na fígo kápu makriá tis,
na min tin vlépo na chamogelá,
san nikitís na fevgi,
efthínes na apofevgi,
na min tin niázi típota.
Fteo pu édina chorís na zitó
ke tóra misó aftín pu agapó,
fteo pu den ida ap’ tin archí
pos tha `tan aftí, i katastrofí,
sta dio tis mátia zoí kommátia.
Έla zoí mu páme ap’ tin archí
ílio na vrume mésa sti vrochí,
na min tin vlépo állon na filá,
órkus ksaná na díni,
ta mátia tis na klini,
san na agapái próti forá.
Fteo pu édina chorís na zitó
ke tóra misó aftín pu agapó,
fteo pu den ida ap’ tin archí
pos tha `tan aftí, i katastrofí,
sta dio tis mátia zoí kommátia.
|
