|
Για δες πως καταντήσαμε,
ρε φίλε μου καμπούρη,
που κάποτε αγοράζαμε
δυο φράγκα το κουλούρι.
Δώσε, σου λεν συνέχεια,
δώσε και ξαναδώσε
το αίμα, την ανάσα σου
και την Ελλάδα σώσε.
Κι εγώ που πάντα τα ’λεγα
μ’ ένα δικό μου τρόπο,
κρυμμένος πίσω απ’ τον μπερντέ
να κλαίω γι’ αυτόν τον τόπο.
Να το πιστέψω δεν μπορώ
πως γίναμε μπουρλότο,
κι ακόμα ν’ αγωνίζομαι
“Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!”
Στην πρώτη θέση βρίσκονται
το ψέμα κι η κομπίνα,
και τα καμένα δάση μας
η εθνική βιτρίνα.
Στις πλάτες μας ξενόφερτοι
σηκώνουνε παντιέρα,
το νέφος και το άδικο
μας πνίγουν κάθε μέρα.
Κι εγώ που πάντα τα ’λεγα
μ’ ένα δικό μου τρόπο,
κρυμμένος πίσω απ’ τον μπερντέ
να κλαίω γι’ αυτόν τον τόπο.
Να το πιστέψω δεν μπορώ
πως γίναμε μπουρλότο,
κι ακόμα ν’ αγωνίζομαι
“Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!”
Για λίγους είναι τα πολλά
και για πολλούς τα λίγα,
το βλέπω να γυρίζουμε
στα χρόνια του κολίγα.
Αυτοί ξοδεύουν άσκοπα
κι εμείς πάντα λιτότης.
Έτσι, σου λένε, φέρεται
ο κάθε πατριώτης.
Κι εγώ που πάντα τα ’λεγα..
|
Gia des pos katantísame,
re fíle mu kaburi,
pu kápote agorázame
dio frágka to kuluri.
Dóse, su len sinéchia,
dóse ke ksanadóse
to ema, tin anása su
ke tin Elláda sóse.
Ki egó pu pánta ta ’lega
m’ éna dikó mu trópo,
krimménos píso ap’ ton bernté
na kleo gi’ aftón ton tópo.
Na to pistépso den boró
pos giname burlóto,
ki akóma n’ agonízome
“Gia tin Elláda, re gamóto!”
Stin próti thési vrískonte
to pséma ki i kobína,
ke ta kaména dási mas
i ethnikí vitrína.
Stis plátes mas ksenóferti
sikónune pantiéra,
to néfos ke to ádiko
mas pnígun káthe méra.
Ki egó pu pánta ta ’lega
m’ éna dikó mu trópo,
krimménos píso ap’ ton bernté
na kleo gi’ aftón ton tópo.
Na to pistépso den boró
pos giname burlóto,
ki akóma n’ agonízome
“Gia tin Elláda, re gamóto!”
Gia lígus ine ta pollá
ke gia pollus ta líga,
to vlépo na girízume
sta chrónia tu kolíga.
Afti ksodevun áskopa
ki emis pánta litótis.
Έtsi, su léne, férete
o káthe patriótis.
Ki egó pu pánta ta ’lega..
|
