|
Με πήρε ο ύπνος μ’ ένα βιβλίο στο χέρι
κι ανάθεμά με αν κατάλαβα λέξη,
αυτό που ζητάω να βρω κανείς δεν το ξέρει
κι αν κάποτε μέρα καλή για μένα θα φέξει.
Χαράματα τρέχω να προφτάσω το τραίνο,
εφτάμιση σφαίρα να χτυπήσω κάρτα,
πεθαίνω, γεννιέμαι, γεννιέμαι, πεθαίνω,
γρανάζι τρελό σε συστήματα σκάρτα.
Καίτη σε πήρα να σου πω ότι ακόμα σ’ αγαπώ
αλλά το βράδυ απ’ το σπίτι σου δε θα `ρθω,
έχω ένα μήνα να λουστώ, να φάω ένα φαΐ ζεστό
και δεν προφταίνω να σκεφτώ γιατί υπάρχω.
Νιώθω έναν πόνο και το στήθος με σφίγγει,
φοβάμαι μην μου `ρθει πιο μεγάλο κακό,
μου λέει ο γιατρός πως εντάξει με βρίσκει
το πρόβλημα είναι ψυχολογικό.
Τη μάνα τη βλέπω στη χάση στη φέξη
και κάθε τρεις μήνες τον μικρό μου αδερφό,
οι φίλοι χαθήκαν, για λεφτά ούτε λέξη
και η μόνη μου ελπίδα, Λαχείο, Προ πο.
Καίτη σε πήρα να σου πω ότι ακόμα σ’ αγαπώ
αλλά το βράδυ απ’ το σπίτι σου δε θα `ρθω,
έχω ένα μήνα να λουστώ, να φάω ένα φαΐ ζεστό
και δεν προφταίνω να σκεφτώ γιατί υπάρχω.
Γιατί υπάρχω, γιατί υπάρχω.
|
Me píre o ípnos m’ éna vivlío sto chéri
ki anáthemá me an katálava léksi,
aftó pu zitáo na vro kanis den to kséri
ki an kápote méra kalí gia ména tha féksi.
Charámata trécho na proftáso to treno,
eftámisi sfera na chtipíso kárta,
petheno, genniéme, genniéme, petheno,
granázi treló se sistímata skárta.
Keti se píra na su po óti akóma s’ agapó
allá to vrádi ap’ to spíti su de tha `rtho,
écho éna mína na lustó, na fáo éna faΐ zestó
ke den profteno na skeftó giatí ipárcho.
Niótho énan póno ke to stíthos me sfíngi,
fováme min mu `rthi pio megálo kakó,
mu léi o giatrós pos entáksi me vríski
to próvlima ine psichologikó.
Ti mána ti vlépo sti chási sti féksi
ke káthe tris mínes ton mikró mu aderfó,
i fíli chathíkan, gia leftá ute léksi
ke i móni mu elpída, Lachio, Pro po.
Keti se píra na su po óti akóma s’ agapó
allá to vrádi ap’ to spíti su de tha `rtho,
écho éna mína na lustó, na fáo éna faΐ zestó
ke den profteno na skeftó giatí ipárcho.
Giatí ipárcho, giatí ipárcho.
|
