Μια ζωή στους δρόμους
πίσω από τους νόμους
όνειρα μου τάζουν, ύποπτα,
μόνος μέσα κι έξω
δεν μπορώ ν’ αντέξω
όλοι με κοιτάζουν καχύποπτα.
Η αγάπη σκοτεινιάζει
δε γυρίζει πια η γη
τη ζωή μου τη σκεπάζει
μια παράξενη σιωπή.
Έ, έλα και πάρε με
στην τρέλα αυτός ο κόσμος μ’ οδηγεί
Έ, έλα και πάρε με
η μόνη μου ελπίδα είσαι εσύ.
Μεθυσμένα βράδια,
πληρωμένα χάδια,
λόγια στολισμένα, ψεύτικα,
κόκκινα φανάρια,
χάρτινα φεγγάρια,
όνειρα σπασμένα, κλέφτικα.
Η αγάπη σκοτεινιάζει
δε γυρίζει πια η γη
τη ζωή μου τη σκεπάζει
μια παράξενη σιωπή.
Έ, έλα και πάρε με
στην τρέλα αυτός ο κόσμος μ’ οδηγεί
Έ, έλα και πάρε με
η μόνη μου ελπίδα είσαι εσύ.
|
Mia zoí stus drómus
píso apó tus nómus
ónira mu tázun, ípopta,
mónos mésa ki ékso
den boró n’ antékso
óli me kitázun kachípopta.
I agápi skotiniázi
de girízi pia i gi
ti zoí mu ti skepázi
mia parákseni siopí.
Έ, éla ke páre me
stin tréla aftós o kósmos m’ odigi
Έ, éla ke páre me
i móni mu elpída ise esí.
Methisména vrádia,
pliroména chádia,
lógia stolisména, pseftika,
kókkina fanária,
chártina fengária,
ónira spasména, kléftika.
I agápi skotiniázi
de girízi pia i gi
ti zoí mu ti skepázi
mia parákseni siopí.
Έ, éla ke páre me
stin tréla aftós o kósmos m’ odigi
Έ, éla ke páre me
i móni mu elpída ise esí.
|