Γράφαμε καρδιές στην άμμο,
δε με χάνεις, δε σε χάνω,
μία σου και μία μου χτυπούσαν οι καρδιές,
μου ορκιζόσουν ως τ’ αστέρια
δε θα μείνω μ’ άδεια χέρια,
κι απουσίες δε θα έκανες.
Κι έζησαν όλοι καλά κι εμείς οι δυο καλύτερα,
στο παραμύθι αυτό που έλιωνε και σίδερα,
κι έζησαν όλοι καλά μα ήρθαν τα χειρότερα
κι εγώ εδώ, χωρίς εσένα τραγουδώ.
Χίλια σ’ αγαπώ στο τζάμι
και οι όρκοι ως το ταβάνι,
πέτρα που την πέταξες κανείς μας δε θα πει,
μέρα νύχτα ήσουν εκείνος
που ήταν έρωτας και φίλος,
κι όλα ήταν σαν ανάσταση.
Κι έζησαν όλοι καλά κι εμείς οι δυο καλύτερα,
στο παραμύθι αυτό που έλιωνε και σίδερα,
κι έζησαν όλοι καλά μα ήρθαν τα χειρότερα
κι εγώ εδώ, χωρίς εσένα τραγουδώ.
Κι εγώ εδώ, χωρίς εσένα τραγουδώ.
|
Gráfame kardiés stin ámmo,
de me chánis, de se cháno,
mía su ke mía mu chtipusan i kardiés,
mu orkizósun os t’ astéria
de tha mino m’ ádia chéria,
ki apusíes de tha ékanes.
Ki ézisan óli kalá ki emis i dio kalítera,
sto paramíthi aftó pu élione ke sídera,
ki ézisan óli kalá ma írthan ta chirótera
ki egó edó, chorís eséna tragudó.
Chília s’ agapó sto tzámi
ke i órki os to taváni,
pétra pu tin pétakses kanis mas de tha pi,
méra níchta ísun ekinos
pu ítan érotas ke fílos,
ki óla ítan san anástasi.
Ki ézisan óli kalá ki emis i dio kalítera,
sto paramíthi aftó pu élione ke sídera,
ki ézisan óli kalá ma írthan ta chirótera
ki egó edó, chorís eséna tragudó.
Ki egó edó, chorís eséna tragudó.
|