|
Άλλη μια μέρα ξεκινά κι εσύ δεν είσαι πουθενά
απ’ τον καθρέφτη μου περνά το πρόσωπό σου
κάτι κλειδιά στον καναπέ και βάζω μόνος μου καφέ
δεν έχεις φύγει απ’ τη ζωή μου εσύ ποτέ
Καινούρια μέρα ξημερώνει όμως πάλι με ξεχνάς
με αποφεύγεις με πληγώνεις με πονάς
Καινούρια μέρα ξημερώνει όμως δεν τηλεφωνείς
δε θέλεις λίγο να μ’ ακούσεις να με δεις
Άλλη μια νύχτα ξαγρυπνώ, το ξέρω δε θα κοιμηθώ
το χέρι αυτόματα περνώ στο μαξιλάρι
δεν έχω σώμα και ψυχή, στα μάτια μόνο μια βροχή
αυτά που ζήσαμε θυμάμαι απ’ την αρχή
Καινούρια μέρα ξημερώνει όμως πάλι με ξεχνάς
με αποφεύγεις με πληγώνεις με πονάς
Καινούρια μέρα ξημερώνει όμως δεν τηλεφωνείς
δε θέλεις λίγο να μ’ ακούσεις να με δεις
Άλλη μια νύχτα προσπαθώ, τα μάτια κλείνω να σε δω
δε μετανιώνω που ακόμα σ’ αγαπώ…
|
Άlli mia méra ksekiná ki esí den ise puthená
ap’ ton kathréfti mu perná to prósopó su
káti klidiá ston kanapé ke vázo mónos mu kafé
den échis fígi ap’ ti zoí mu esí poté
Kenuria méra ksimeróni ómos páli me ksechnás
me apofevgis me pligónis me ponás
Kenuria méra ksimeróni ómos den tilefonis
de thélis lígo na m’ akusis na me dis
Άlli mia níchta ksagripnó, to kséro de tha kimithó
to chéri aftómata pernó sto maksilári
den écho sóma ke psichí, sta mátia móno mia vrochí
aftá pu zísame thimáme ap’ tin archí
Kenuria méra ksimeróni ómos páli me ksechnás
me apofevgis me pligónis me ponás
Kenuria méra ksimeróni ómos den tilefonis
de thélis lígo na m’ akusis na me dis
Άlli mia níchta prospathó, ta mátia klino na se do
de metanióno pu akóma s’ agapó…
|
