|
Είναι η ώρα σκληρή που ξυπνάω το πρωί
Είσαι η πρώτη μου σκέψη κι η πρώτη ευχή
Κι αν ρωτάω για σένα την κάθε σιωπή
Μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει
Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
Μια θάλασσα να δω ποτέ πια δε θέλω
Γιατί ποιο πλοίο, ποιο μπορεί να σε φέρνει
Που ούτε η ζωή δεν το καταφέρνει
Καλημέρα κι όποιος αντέξει
άλλη μια μέρα που μου χρωστάει
Να σ’ επιστρέψει
Καλημέρα
Είναι η ώρα σκληρή που ξυπνάω το πρωί
Μέσα στον ύπνο μου σ’ είχα στο σώμα βροχή
Κι αν ρωτάω για σένα την κάθε αστραπή
Μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει
Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
Το όνομα σου δε θα πω ποτέ πάλι
Γιατί αν σ’ έβαζα για λίγο στο στόμα
Θα σ’ ήθελα σαν το μωρό λίγο ακόμα
|
Ine i óra sklirí pu ksipnáo to pri
Ise i próti mu sképsi ki i próti efchí
Ki an rotáo gia séna tin káthe siopí
Mu apantá afstirá i zoí tha su pi
Kafés pikrós ke ksanaklino ta mátia
Mia thálassa na do poté pia de thélo
Giatí pio plio, pio bori na se férni
Pu ute i zoí den to kataférni
Kaliméra ki ópios antéksi
álli mia méra pu mu chrostái
Na s’ epistrépsi
Kaliméra
Ine i óra sklirí pu ksipnáo to pri
Mésa ston ípno mu s’ icha sto sóma vrochí
Ki an rotáo gia séna tin káthe astrapí
Mu apantá afstirá i zoí tha su pi
Kafés pikrós ke ksanaklino ta mátia
To ónoma su de tha po poté páli
Giatí an s’ évaza gia lígo sto stóma
Tha s’ íthela san to moró lígo akóma
|
