|
Εις του Βαρσάμου το νερό χρυσό δεντρίν εβγήκε
κι’ εις τη σκιανιάδα του δεντρού ωζά είνιαι σταλισμένα
Περνούνε κλέφτες Σφακιανοί, στέκουν και σοντηρούσι:
για δες σφαχτά, για δες κριγιούς για δ’ όμορφα μπροστάρους
για δες κουδούνια τα φορούν ασημοκαμωμένα.
Δεν είν’ ετούτα Σφακιανά μόνο ‘ναι απου τ’ Ανώγεια
και είναι των εννιά αδελφών των αναγνωρισμένω
απού `ναι οι τρεις γραμματικοί κι οι πέντε καπετάνιοι
κι ο Γιάννης ο καλύτερος το βλέπει το κουράδι
απού γνωρίζει τα σφαχτά προτού να τα μετρήσει
εις του Βαρσάμου το νερό.
|
Is tu Oarsámu to neró chrisó dentrín evgíke
ki’ is ti skianiáda tu dentru ozá inie stalisména
Pernune kléftes Sfakiani, stékun ke sontirusi:
gia des sfachtá, gia des krigius gia d’ ómorfa brostárus
gia des kudunia ta forun asimokamoména.
Den in’ etuta Sfakianá móno ‘ne apu t’ Anógia
ke ine ton enniá adelfón ton anagnorisméno
apu `ne i tris grammatiki ki i pénte kapetánii
ki o Giánnis o kalíteros to vlépi to kurádi
apu gnorízi ta sfachtá protu na ta metrísi
is tu Oarsámu to neró.
|
