Όσο κρατούσε η νύχτα μια νύχτα σαν κι αυτή
σε κάποιας μάγισσας τα δίχτυα είχαμε όλοι ξεχαστεί
Λιμάνι της Καλκούτας που φέγγει από μακριά
η μοίρα κάθε Σταχτοπούτας να φεύγει δώδεκα παρά
Καληνύχτα μη φοβάσαι δε σε ξέχασε κανείς
πάντα εσύ στο τέλος θα ‘σαι η μεγάλη της σκηνής
Καληνύχτα μη φοβάσαι έχει αστέρια ο ουρανός
πάντα εσύ στο τέλος θα ‘σαι ο από μηχανής θεός
Όσο κρατούσε η νύχτα μια νύχτα σαν κι αυτή
μια θεατρίνα καληνύχτα γύρευε χρόνο να βαφτεί
ρωτούσε ποια τραγούδια μ’ αρέσουν πιο πολύ
κι αν θα της δίνανε λουλούδια για το φινάλε της να βγει
|
Όso kratuse i níchta mia níchta san ki aftí
se kápias mágissas ta díchtia ichame óli ksechasti
Limáni tis Kalkutas pu féngi apó makriá
i mira káthe Stachtoputas na fevgi dódeka pará
Kaliníchta mi fováse de se kséchase kanis
pánta esí sto télos tha ‘se i megáli tis skinís
Kaliníchta mi fováse échi astéria o uranós
pánta esí sto télos tha ‘se o apó michanís theós
Όso kratuse i níchta mia níchta san ki aftí
mia theatrína kaliníchta gireve chróno na vafti
rotuse pia tragudia m’ arésun pio polí
ki an tha tis dínane luludia gia to finále tis na vgi
|