Απόψε πάλι δεν κοιμάμαι
κι εσύ, το ξέρω, ξαγρυπνάς,
δεν φταίω εγώ που σε θυμάμαι,
δεν φταις εσύ που μ’ αγαπάς.
Κάνε εσύ το πρώτο βήμα
και το δεύτερο εγώ,
τέτοια αγάπη είναι κρίμα
να πεθάνει απ’ τον καημό.
Ξέρω τα φώτα όταν σβήνεις
και είσαι σ’ άλλη αγκαλιά,
από τα μάτια που δεν κλείνεις
ένα σου δάκρυ αργοκυλά.
Κάνε εσύ το πρώτο βήμα
και το δεύτερο εγώ,
τέτοια αγάπη είναι κρίμα
να πεθάνει απ’ τον καημό.
|
Apópse páli den kimáme
ki esí, to kséro, ksagripnás,
den fteo egó pu se thimáme,
den ftes esí pu m’ agapás.
Káne esí to próto víma
ke to deftero egó,
tétia agápi ine kríma
na petháni ap’ ton kaimó.
Kséro ta fóta ótan svínis
ke ise s’ álli agkaliá,
apó ta mátia pu den klinis
éna su dákri argokilá.
Káne esí to próto víma
ke to deftero egó,
tétia agápi ine kríma
na petháni ap’ ton kaimó.
|