Η μοναξιά μου είναι φωτιά που καίει
και η καρδιά μου τώρα για σένα κλαίει.
Λείπεις απόψε κι η ζωή μου είναι άδεια
και δεν αντέχω άλλο τα θλιμμένα βράδια.
Κάνε κάτι, χάνω τον κόσμο, χάνω,
κάνε κάτι, τώρα στην τρέλα φτάνω,
κάνε κάτι, κι ό,τι μου πεις θα κάνω
κι ας πεθάνω.
Κι απόψε δρόμους ψάχνω για ν’ αποδράσω,
να βρω πού είσαι θέλω και να σε φτάσω.
Τα όνειρά μου όλα σβήνουν ένα ένα,
μόνη να ζήσω δεν μπορώ χωρίς εσένα.
Κάνε κάτι, χάνω τον κόσμο, χάνω,
κάνε κάτι, τώρα στην τρέλα φτάνω,
κάνε κάτι, κι ό,τι μου πεις θα κάνω
κι ας πεθάνω.
|
I monaksiá mu ine fotiá pu kei
ke i kardiá mu tóra gia séna klei.
Lipis apópse ki i zoí mu ine ádia
ke den antécho állo ta thlimména vrádia.
Káne káti, cháno ton kósmo, cháno,
káne káti, tóra stin tréla ftáno,
káne káti, ki ó,ti mu pis tha káno
ki as petháno.
Ki apópse drómus psáchno gia n’ apodráso,
na vro pu ise thélo ke na se ftáso.
Ta ónirá mu óla svínun éna éna,
móni na zíso den boró chorís eséna.
Káne káti, cháno ton kósmo, cháno,
káne káti, tóra stin tréla ftáno,
káne káti, ki ó,ti mu pis tha káno
ki as petháno.
|