Κράτα το σπίτι,
θα πάρω τους δρόμους,
μ’ όλα μου τα λάθη
πάνω στους ώμους,
μείνε και ζήσε με την αλήθεια
δεν την αντέχω τέτοια συνήθεια.
Κράτα αν θέλεις και τ’ όνομά μου
δώσ’ μου τα λάθη και τα φτερά μου,
είν’ η ζωή μου πάνω από σένα
πάνω απ’ αλήθεια κι από ψέμα.
Κράτα το σπίτι και τη χαρά του
δώσ’ μου τη λύπη και τη σκιά του,
μείνε και ζήσε με την αλήθεια
δεν την αντέχω τέτοια συνήθεια.
Κράτα αν θέλεις και τ’ όνομά μου
δώσ’ μου τα λάθη και τα φτερά μου,
είν’ η ζωή μου πάνω από σένα
πάνω απ’ αλήθεια κι από ψέμα.
|
Kráta to spíti,
tha páro tus drómus,
m’ óla mu ta láthi
páno stus ómus,
mine ke zíse me tin alíthia
den tin antécho tétia siníthia.
Kráta an thélis ke t’ ónomá mu
dós’ mu ta láthi ke ta fterá mu,
in’ i zoí mu páno apó séna
páno ap’ alíthia ki apó pséma.
Kráta to spíti ke ti chará tu
dós’ mu ti lípi ke ti skiá tu,
mine ke zíse me tin alíthia
den tin antécho tétia siníthia.
Kráta an thélis ke t’ ónomá mu
dós’ mu ta láthi ke ta fterá mu,
in’ i zoí mu páno apó séna
páno ap’ alíthia ki apó pséma.
|