Θάλασσα, στείλε κύματα
να πλύνω την πληγή μου
Πάρε το θρήνο μου μακριά
και σβήσε την οργή μου
στην αρμυρή αγκάλη σου
να γιάνει η ψυχή μου
Του έρωτα η σαϊτιά
του Χάρου το φιλί
δεν ξέρω ποια λαβωματιά
πονάει πιο πολύ
Που μ’ οδηγούν τα βήματα
και της καρδιά μου οι χτύποι
Μοιρολογίστρα στη χαρά
και γιορτινή στη λύπη
άκου στον πόνο μου, ουρανέ
της γης το καρδιοχτύπι
Του έρωτα η σαϊτιά
του Χάρου το φιλί
δεν ξέρω ποια λαβωματιά
πονάει πιο πολύ
|
Thálassa, stile kímata
na plíno tin pligí mu
Páre to thríno mu makriá
ke svíse tin orgí mu
stin armirí agkáli su
na giáni i psichí mu
Tu érota i saitiá
tu Cháru to filí
den kséro pia lavomatiá
ponái pio polí
Pu m’ odigun ta vímata
ke tis kardiá mu i chtípi
Mirologistra sti chará
ke giortiní sti lípi
áku ston póno mu, urané
tis gis to kardiochtípi
Tu érota i saitiá
tu Cháru to filí
den kséro pia lavomatiá
ponái pio polí
|