Αυτή η στιγμή, αυτό το φως
αυτή η ζωή, αυτό το ως…
που δε το ξέρω
Αυτό το γέλιο
αυτό το βλέμμα
αυτή η σιωπή, αυτό είμαι εγώ
φοβάμαι ελπίζω και δε διαφέρω.
Γελάω πολύ, παθαίνω πλάκα
μ’ένα φιλί στ’ αλήθεια πώς
μ’αυτά και μ’ άλλα
θα καταφέρω να το δεχτώ
πως είμαι κάτι περαστικό.
Μα ό,τι κι αν είμαι
ό, τι κι αν ήμουν, ό,τι κι αν γίνω
μια χούφτα αγάπης
θέλω πάντα να σου δίνω
που δεν τελειώνει
δε λυπάται
δε φοβίζει
μια χούφτα αγάπης να γινόμουν
κι όσο αξίζει ναι,
κι όσο αξίζει.
Αυτοί οι παλμοί
αυτό το φως
είναι ό,τι ξέρω, είναι ο Θεός
κυματισμός ωκεανού σε μια ριπή.
|
Aftí i stigmí, aftó to fos
aftí i zoí, aftó to os…
pu de to kséro
Aftó to gélio
aftó to vlémma
aftí i siopí, aftó ime egó
fováme elpízo ke de diaféro.
Geláo polí, patheno pláka
m’éna filí st’ alíthia pós
m’aftá ke m’ álla
tha kataféro na to dechtó
pos ime káti perastikó.
Ma ó,ti ki an ime
ó, ti ki an ímun, ó,ti ki an gino
mia chufta agápis
thélo pánta na su díno
pu den telióni
de lipáte
de fovízi
mia chufta agápis na ginómun
ki óso aksízi ne,
ki óso aksízi.
Afti i palmi
aftó to fos
ine ó,ti kséro, ine o Theós
kimatismós okeanu se mia ripí.
|