Μακριά μακριά
σε πήρε ο κόσμος μακριά
μακριά μακριά
και δεν το χωράει η καρδιά.
Τόσα χρόνια που ‘χεις λείψει
έγινε χαρά και θλίψη
σε θυμάμαι πώς γελούσες
και με πιάνω να γελώ.
Έτσι είναι φως μου η μνήμη
σαν το βότσαλο στη λίμνη
τα βαριά στον πάτο αφήνει
και το γλέντι στον αφρό.
Μακριά μακριά
σε πήρε ο κόσμος μακριά
μακριά μακριά
και δεν το χωράει η καρδιά.
Πήγα κι έπιασα ένα σπίτι
με βεράντα τον πλανήτη
να σε βλέπω μες στα αστέρια
σαν κομήτη που περνά.
Το κορμί σου έχει αφήσει
μόνο μια τροχιά στη φύση
μα πώς θες αν δε σ’ αγγίζω
να σε ρίχνω στην καρδιά.
Μακριά μακριά
σε πήρε ο κόσμος μακριά
μακριά μακριά
και δεν το χωράει η καρδιά.
Τόσα χρόνια που ‘χεις λείψει μακριά
ως κι ονόματα αλλάξαν οι δρόμοι
πόσο μάλλον οι αγάπες κορμιά
πόσο μάλλον οι καρδιές αγκαλιά.
Πήγα κι έπιασα ένα βράχο
αναμνήσεις να σου γράφω
μα από σένα μου ‘χουν μείνει
λουλουδάκια στο χαρτί.
Μακριά μακριά
σε πήρε ο κόσμος μακριά
μακριά μακριά
και δεν το χωράει η καρδιά.
|
Makriá makriá
se píre o kósmos makriá
makriá makriá
ke den to chorái i kardiá.
Tósa chrónia pu ‘chis lipsi
égine chará ke thlípsi
se thimáme pós geluses
ke me piáno na geló.
Έtsi ine fos mu i mními
san to vótsalo sti límni
ta variá ston páto afíni
ke to glénti ston afró.
Makriá makriá
se píre o kósmos makriá
makriá makriá
ke den to chorái i kardiá.
Píga ki épiasa éna spíti
me veránta ton planíti
na se vlépo mes sta astéria
san komíti pu perná.
To kormí su échi afísi
móno mia trochiá sti físi
ma pós thes an de s’ angizo
na se ríchno stin kardiá.
Makriá makriá
se píre o kósmos makriá
makriá makriá
ke den to chorái i kardiá.
Tósa chrónia pu ‘chis lipsi makriá
os ki onómata alláksan i drómi
póso mállon i agápes kormiá
póso mállon i kardiés agkaliá.
Píga ki épiasa éna vrácho
anamnísis na su gráfo
ma apó séna mu ‘chun mini
luludákia sto chartí.
Makriá makriá
se píre o kósmos makriá
makriá makriá
ke den to chorái i kardiá.
|