|
Μάνα μου πόσο μέστωνε το στάρι στις ταφόπετρες
πόσο γλυκό στη γέψη το ψωμί το ψυχοσάββατο
και το κρασί στυφή παρηγοριά στο ξόδι του παππούλη.
Στο γάμο του μικρού μικρού μεταλαβιά του βλάμη.
Μάνα κρασί, μάνα ψωμί, μάνα μ’ ελιά και λάδι
μάνα μου χώμα και νερό, βάστα γερά το πρόσφορο
τώρα που θ’ ανταμώσετε με τον παππού στον Άδη.
Κι όταν στην έρμη ρεματιά
φυτρώνουν οι μικρές ελιές
κι όταν μαζεύαμε καρπό σε ερωτικά νυχτέρια
κι όταν πιθάρια πήλινα το σώμα τρώγαν του λαδιού,
μάνα καλή το ξέραμε πως φύλαγες το πιο καλό
στην πιο κρυφή και σκοτεινή βενέτικη κασέλα.
Λίγο για τα βαφτιστικά, λίγο για τα στερνά στερνά,
λίγο για την αβασκανιά και την κακή την ώρα.
Μάνα κρασί, μάνα ψωμί, μάνα μ’ ελιά και λάδι
μάνα μου χώμα και νερό, βάστα γερά το πρόσφορο
τώρα που θ’ ανταμώσετε με τον παππού στον Άδη.
|
Mána mu póso méstone to stári stis tafópetres
póso glikó sti gépsi to psomí to psichosávvato
ke to krasí stifí parigoriá sto ksódi tu pappuli.
Sto gámo tu mikru mikru metalaviá tu vlámi.
Mána krasí, mána psomí, mána m’ eliá ke ládi
mána mu chóma ke neró, vásta gerá to prósforo
tóra pu th’ antamósete me ton pappu ston Άdi.
Ki ótan stin érmi rematiá
fitrónun i mikrés eliés
ki ótan mazevame karpó se erotiká nichtéria
ki ótan pithária pílina to sóma trógan tu ladiu,
mána kalí to ksérame pos fílages to pio kaló
stin pio krifí ke skotiní venétiki kaséla.
Lígo gia ta vaftistiká, lígo gia ta sterná sterná,
lígo gia tin avaskaniá ke tin kakí tin óra.
Mána krasí, mána psomí, mána m’ eliá ke ládi
mána mu chóma ke neró, vásta gerá to prósforo
tóra pu th’ antamósete me ton pappu ston Άdi.
|
