|
Μακριά απ’ το μέρος που σ’ αγάπησα
Κοντά όμως στην καταστροφή
Μακριά είναι τα χρόνια, τα χρόνια που σε άγγιζα
Ίσως να φταίει και η βροχή
Που απ’ τα μάτια μου τα δάκρυα δεν σβήνουν
Και οι αναμνήσεις μόνο πόνο μου αφήνουν
Που δεν κατάλαβα ποτέ τι ήμουν για σένα
Σαν μαριονέτα ζω με τα σχοινιά κομμένα
Το βλέμμα μου γύρισα πίσω στα περασμένα
Σε είδα να χάνεσαι σε εκείνη τη στροφή
Βούρκωσα, δάκρυσα κι έκλαψα για σένα
Ίσως να φταίει και η βροχή
Που απ’ τα μάτια μου τα δάκρυα δεν σβήνουν
Και οι αναμνήσεις μόνο πόνο μου αφήνουν
Που δεν κατάλαβα ποτέ τι ήμουν για σένα
Σαν μαριονέτα ζω με τα σχοινιά κομμένα
|
Makriá ap’ to méros pu s’ agápisa
Kontá ómos stin katastrofí
Makriá ine ta chrónia, ta chrónia pu se ángiza
Ίsos na ftei ke i vrochí
Pu ap’ ta mátia mu ta dákria den svínun
Ke i anamnísis móno póno mu afínun
Pu den katálava poté ti ímun gia séna
San marionéta zo me ta schiniá komména
To vlémma mu girisa píso sta perasména
Se ida na chánese se ekini ti strofí
Ourkosa, dákrisa ki éklapsa gia séna
Ίsos na ftei ke i vrochí
Pu ap’ ta mátia mu ta dákria den svínun
Ke i anamnísis móno póno mu afínun
Pu den katálava poté ti ímun gia séna
San marionéta zo me ta schiniá komména
|
