Τώρα ένα κλάμα μες στη νύχτα μου
γίναν όσα ήθελα να είχα,
τώρα ζητάω το ανθρώπινο,
το αίμα μου το κόκκινο,
προσεύχομαι στα γόνατα
και προσκυνάω τα αόρατα,
τα ουράνια τόξα του Σαββάτου
πριν μεταλάβω οίνου και άρτου,
τώρα ζητάω το ανθρώπινο,
το αίμα μου το κόκκινο,
βγάλε τη μάσκα, βγάλε τη μάσκα,
βγάλε τη μάσκα, βγάλε τη μάσκα.
Κοντά σου πάλι και μες στην πάλη
πάνω σου μένω κι έτσι πεθαίνω
και για τους δύο γλυκό μου αντίο.
Τις νύχτες ντρέπομαι στα πέλαγα,
να βλέπω δεν αντέχω αυτά που γέλαγα,
ταξίδεψα στο μαύρο, στην ταπείνωση
δε βρήκα ένα σταυρό γι’ αποκαθήλωση,
γιατί εγώ αλλού ανήκω,
αρνί που το `ριξαν στο λύκο
τώρα ζητάω το ανθρώπινο,
το αίμα μου το κόκκινο,
τώρα ζητάω το ανθρώπινο,
το αίμα μου το κόκκινο,
βγάλε τη μάσκα, βγάλε τη μάσκα,
βγάλε τη μάσκα, βγάλε τη μάσκα.
Κοντά σου πάλι και μες στην πάλη
πάνω σου μένω κι έτσι πεθαίνω
και για τους δύο γλυκό μου αντίο.
|
Tóra éna kláma mes sti níchta mu
ginan ósa íthela na icha,
tóra zitáo to anthrópino,
to ema mu to kókkino,
prosefchome sta gónata
ke proskináo ta aórata,
ta uránia tóksa tu Savvátu
prin metalávo inu ke ártu,
tóra zitáo to anthrópino,
to ema mu to kókkino,
vgále ti máska, vgále ti máska,
vgále ti máska, vgále ti máska.
Kontá su páli ke mes stin páli
páno su méno ki étsi petheno
ke gia tus dío glikó mu antío.
Tis níchtes ntrépome sta pélaga,
na vlépo den antécho aftá pu gélaga,
taksídepsa sto mavro, stin tapinosi
de vríka éna stavró gi’ apokathílosi,
giatí egó allu aníko,
arní pu to `riksan sto líko
tóra zitáo to anthrópino,
to ema mu to kókkino,
tóra zitáo to anthrópino,
to ema mu to kókkino,
vgále ti máska, vgále ti máska,
vgále ti máska, vgále ti máska.
Kontá su páli ke mes stin páli
páno su méno ki étsi petheno
ke gia tus dío glikó mu antío.
|