|
Απόψε έχω μες στην καρδιά μου
μια λαχτάρα πικραμένη.
Απόψε στέλνω απ’ την ψυχή μου
αγγελούδια στον καημό.
Γιατί να κλαίνε
τα μαύρα σου μάτια
μάτια παλάτια
του πόθου κομμάτια
χωρίς τελειωμό
και μαστιγώνουν τον πόνο,
το χρόνο, το φθόνο,
το άπειρο…
Και ζωγραφίζουν
ζωή της ζωής μου
τραγούδι γλυκό!
Απόψε θέλω να ζωντανέψω
μια ελπίδα τσακισμένη.
Απόψε θα’ ρθω να σε αγγίξω
για να βρω το λυτρωμό!
|
Apópse écho mes stin kardiá mu
mia lachtára pikraméni.
Apópse stélno ap’ tin psichí mu
angeludia ston kaimó.
Giatí na klene
ta mavra su mátia
mátia palátia
tu póthu kommátia
chorís teliomó
ke mastigónun ton póno,
to chróno, to fthóno,
to ápiro…
Ke zografízun
zoí tis zoís mu
tragudi glikó!
Apópse thélo na zontanépso
mia elpída tsakisméni.
Apópse tha’ rtho na se angikso
gia na vro to litromó!
|
