Με λεηλάτησες,
σε μια νύχτα πήρες τη ζωή μου,
κι ύστερα είπες να πάψω να ονειρεύομαι
ντύθηκες κι έφυγες κι εγώ καίγομαι
με λεηλάτησες.
Μέσα στου δωμάτιου την κόλαση
ψάχνω στη θύελλα μια όαση
ένα ένα ένα τα λάθη μου μετρώ
όμως να ξέρεις, θα σ’ εκδικηθώ,
ένα ένα ένα τα λάθη μου μετρώ
όμως να ξέρεις, θα σ’ εκδικηθώ.
Με λεηλάτησες
και το είδωλό σου στον καθρέφτη
ψεύτικο έγινε, απόμακρο, αδιάφορο,
ήτανε σφάλμα μου το πάθος το παράφορο,
με λεηλάτησες.
Μέσα στου δωμάτιου την κόλαση
ψάχνω στη θύελλα μια όαση
ένα ένα ένα τα λάθη μου μετρώ
όμως να ξέρεις, θα σ’ εκδικηθώ,
ένα ένα ένα τα λάθη μου μετρώ
όμως να ξέρεις, θα σ’ εκδικηθώ.
Με λεηλάτησες.
|
Me leilátises,
se mia níchta píres ti zoí mu,
ki ístera ipes na pápso na onirevome
ntíthikes ki éfiges ki egó kegome
me leilátises.
Mésa stu domátiu tin kólasi
psáchno sti thíella mia óasi
éna éna éna ta láthi mu metró
ómos na kséris, tha s’ ekdikithó,
éna éna éna ta láthi mu metró
ómos na kséris, tha s’ ekdikithó.
Me leilátises
ke to idoló su ston kathréfti
pseftiko égine, apómakro, adiáforo,
ítane sfálma mu to páthos to paráforo,
me leilátises.
Mésa stu domátiu tin kólasi
psáchno sti thíella mia óasi
éna éna éna ta láthi mu metró
ómos na kséris, tha s’ ekdikithó,
éna éna éna ta láthi mu metró
ómos na kséris, tha s’ ekdikithó.
Me leilátises.
|