|
Όλη τη ζωή μου εγώ
για σένα άφησα
είπα τέτοια αγάπη
πως δε θα ξανάβρισκα
Τόσες νύχτες σαν γυαλί
για σένα ράγισα
τόσα όνειρα τρελά
που έμειναν άπιαστα
Μα ήταν κρίμα, κρίμα, κρίμα
Κρίμα που σ’ αγάπησα πολύ
κρίμα το χαμένο μου φιλί
κρίμα που με πλήρωσες με πόνο
Μετανιώνω, μετανιώνω
Ένιωσα μαζί σου πως
ξαναγεννιόμουνα
και πως έλιωνες κι εσύ
θα ορκιζόμουνα
δεν κατάλαβα όμως ποτέ
γιατί μου έφυγες
από την αγάπη αυτή
πες μου πώς ξέφυγες
|
Όli ti zoí mu egó
gia séna áfisa
ipa tétia agápi
pos de tha ksanávriska
Tóses níchtes san gialí
gia séna rágisa
tósa ónira trelá
pu éminan ápiasta
Ma ítan kríma, kríma, kríma
Kríma pu s’ agápisa polí
kríma to chaméno mu filí
kríma pu me plíroses me póno
Metanióno, metanióno
Έniosa mazí su pos
ksanagenniómuna
ke pos éliones ki esí
tha orkizómuna
den katálava ómos poté
giatí mu éfiges
apó tin agápi aftí
pes mu pós kséfiges
|
