Μετράω τα κύματα στο πέλαγος, μετράω,
ρωτάω τους φίλους αν σε είδανε, ρωτάω,
μετράω τους πόθους και τις πίκρες μου, μετράω,
και απόψε πάλι, Θεέ μου, ξενυχτάω.
Μα είναι αμέτρητες οι συμφορές,
είναι αμέτρητες οι μαχαιριές,
είναι αμέτρητες και οι πληγές
που έχω στην καρδιά μου ανοιχτές.
Μετράω τα τραίνα που γυρίζουνε, μετράω,
τα χέρια μου που τρέμουνε κοιτάω,
μετράω τις ώρες που είναι ατέλειωτες, μετράω,
το τέλος μου να ‘ρθει, παρακαλάω.
Μα είναι αμέτρητες οι συμφορές,
είναι αμέτρητες οι μαχαιριές,
είναι αμέτρητες και οι πληγές
που έχω στην καρδιά μου ανοιχτές.
|
Metráo ta kímata sto pélagos, metráo,
rotáo tus fílus an se idane, rotáo,
metráo tus póthus ke tis píkres mu, metráo,
ke apópse páli, Theé mu, ksenichtáo.
Ma ine amétrites i simforés,
ine amétrites i macheriés,
ine amétrites ke i pligés
pu écho stin kardiá mu anichtés.
Metráo ta trena pu girízune, metráo,
ta chéria mu pu trémune kitáo,
metráo tis óres pu ine atéliotes, metráo,
to télos mu na ‘rthi, parakaláo.
Ma ine amétrites i simforés,
ine amétrites i macheriés,
ine amétrites ke i pligés
pu écho stin kardiá mu anichtés.
|