Και να που πρέπει τώρα μόνη μου να ζήσω
κι απ’ το μυαλό μου όσα ζήσαμε να σβήσω,
και να που πρέπει να σ’ ακούω κι από πάνω
να μου μιλάς ενώ κοντεύω να πεθάνω.
Μη μου μιλάς, μη μου μιλάς
αφού το ξέρω τώρα πια δε μ’ αγαπάς,
μη μου μιλάς, μη μου μιλάς
αφού το ξέρω βιάζεσαι αλλού να πας.
Και να που αφήνεις τα κλειδιά σου στο τραπέζι
με την κασέτα που σου χάρισα να παίζει.
Δεν το περίμενα από σένα να μ’ αφήσεις,
μην επιμένεις να μου δίνεις εξηγήσεις.
Μη μου μιλάς, μη μου μιλάς
αφού το ξέρω τώρα πια δε μ’ αγαπάς,
μη μου μιλάς, μη μου μιλάς
αφού το ξέρω βιάζεσαι αλλού να πας.
|
Ke na pu prépi tóra móni mu na zíso
ki ap’ to mialó mu ósa zísame na svíso,
ke na pu prépi na s’ akuo ki apó páno
na mu milás enó kontevo na petháno.
Mi mu milás, mi mu milás
afu to kséro tóra pia de m’ agapás,
mi mu milás, mi mu milás
afu to kséro viázese allu na pas.
Ke na pu afínis ta klidiá su sto trapézi
me tin kaséta pu su chárisa na pezi.
Den to perímena apó séna na m’ afísis,
min epiménis na mu dínis eksigísis.
Mi mu milás, mi mu milás
afu to kséro tóra pia de m’ agapás,
mi mu milás, mi mu milás
afu to kséro viázese allu na pas.
|