|
Πάντα σκεφτόμουν τον επόμενο σταθμό
ένα χωριό, ένα μικρό καφενεδάκι
μια πολιτεία, ένα κέντρο κοσμικό
το εκατό, δυο τρεις χωροφυλάκοι
Σε κάποιο τραίνο ή σε κάποιο φορτηγό
απ’ το ραδιόφωνο να βγαίνει το μεράκι
να `χω τα μάτια σου βδομάδες να τα δω
και να πονώ με τον καημό του Μανωλάκη
Μ’ ένα βαρύ γλυκό και πάλι στον αγώνα
στρατιώτες κάνουν στο Λιτόχωρο βολή
λάμπει ο ήλιος το πρωί στον Πλαταμώνα
Θεσσαλονίκη μου, καλή ανατολή
Πάντα σκεφτόμουν τον επόμενο σταθμό
κάποιο παλιό συμμαθητή μου στη Λαμία
ένα δωμάτιο στη Λάρισα ζεστό
κι έναν εφήμερο δεσμό με μια Μαρία
Σε κάποιο τραίνο ή σε κάποιο φορτηγό
σαν τους τσιγγάνους τη ζωή μου να χαλάω
να `χω το βράδυ στην καρδιά μου χωρισμό
και το πρωί κάτι καινούργιο ν’ αγαπάω
Μ’ ένα βαρύ γλυκό και πάλι στον αγώνα
στρατιώτες κάνουν στο Λιτόχωρο βολή
λάμπει ο ήλιος το πρωί στον Πλαταμώνα
Θεσσαλονίκη μου, καλή ανατολή
|
Pánta skeftómun ton epómeno stathmó
éna chorió, éna mikró kafenedáki
mia politia, éna kéntro kosmikó
to ekató, dio tris chorofiláki
Se kápio treno í se kápio fortigó
ap’ to radiófono na vgeni to meráki
na `cho ta mátia su vdomádes na ta do
ke na ponó me ton kaimó tu Manoláki
M’ éna varí glikó ke páli ston agóna
stratiótes kánun sto Litóchoro volí
lábi o ílios to pri ston Platamóna
Thessaloníki mu, kalí anatolí
Pánta skeftómun ton epómeno stathmó
kápio palió simmathití mu sti Lamía
éna domátio sti Lárisa zestó
ki énan efímero desmó me mia María
Se kápio treno í se kápio fortigó
san tus tsingánus ti zoí mu na chaláo
na `cho to vrádi stin kardiá mu chorismó
ke to pri káti kenurgio n’ agapáo
M’ éna varí glikó ke páli ston agóna
stratiótes kánun sto Litóchoro volí
lábi o ílios to pri ston Platamóna
Thessaloníki mu, kalí anatolí
|
