|
Νύχτωσε νωρίς
Μα δεν μπορώ να κοιμηθώ
Είμαι δίχως οξυγόνο
Κάτω στο βυθό
Δεν υπάρχει λόγος
Που ν’ αξίζει για να ζω
τρελαίνομαι.
Μες στης αϋπνίας πάλι
Τα θολά κενά
Κρέμομαι ξανά
Χωρίς σχοινί τα πρωινά
Σέρνει άτσαλα το σώμα
την ψυχή μου και γερνά
και χάνομαι
Μια μέρα μακριά είναι το αύριο
Το τώρα σκοτεινό, βαρύ και άγριο
Κι αν μοιάζει η ζωή μου με ναυάγιο
Μια μέρα μακριά είναι το αύριο
Ένα πρωινό
Πικρό, καμένο σαν χαρτί
Ήρθαν να με βρουν
Τα «πως;» και τα «γιατί;»
Βρήκαν το κορμί μου
Μόνο κι άδειο από ψυχή
Και μπήκανε
Ένα πρωινό
Πικρό, στου κόσμου τη ρωγμή
Ήρθαν να με βρουν
Τα «όχι» και τα «μη»
Βρήκαν τη ζωή μου
Σε αδύναμη στιγμή
Και μ’ αφορίσανε.
Μια μέρα μακριά είναι το αύριο
Το τώρα σκοτεινό, βαρύ και άγριο
Κι αν μοιάζει η ζωή μου με ναυάγιο
Μια μέρα μακριά είναι το αύριο
|
Níchtose norís
Ma den boró na kimithó
Ime díchos oksigóno
Káto sto vithó
Den ipárchi lógos
Pu n’ aksízi gia na zo
trelenome.
Mes stis aipnías páli
Ta tholá kená
Krémome ksaná
Chorís schiní ta priná
Sérni átsala to sóma
tin psichí mu ke gerná
ke chánome
Mia méra makriá ine to avrio
To tóra skotinó, varí ke ágrio
Ki an miázi i zoí mu me nafágio
Mia méra makriá ine to avrio
Έna prinó
Pikró, kaméno san chartí
Ήrthan na me vrun
Ta «pos;» ke ta «giatí;»
Oríkan to kormí mu
Móno ki ádio apó psichí
Ke bíkane
Έna prinó
Pikró, stu kósmu ti rogmí
Ήrthan na me vrun
Ta «óchi» ke ta «mi»
Oríkan ti zoí mu
Se adínami stigmí
Ke m’ aforísane.
Mia méra makriá ine to avrio
To tóra skotinó, varí ke ágrio
Ki an miázi i zoí mu me nafágio
Mia méra makriá ine to avrio
|
