Δες, σαν τον Ήλιο στο κύμα σου γνέφω
δες με λίγο, μέσα μου πέφτω, δες
ποια μοίρα σ’ αρπάζει, κι η ψυχή μου τρομάζει
κι εγώ κολλημένη στο χτες.
Δες, η αγάπη πουλί φοβισμένο,
το τραγούδι πικρό λυπημένο, δες
σε ψάχνω μικρό μου, νύχτα και φως μου,
φεγγάρια, πουλιά οι στιγμές.
Μία πίκρα κεντημένη στην καρδιά μου,
δεν σε βρήκα, σ’ έκλεψαν απ’ τα όνειρά μου
και μεθάω, σε ζητάω στου πελάγου την ηχώ
σ’ αγαπώ.
Μία πίκρα κεντημένη στην καρδιά μου,
δε σε βρήκα, σ’ έκλεψαν απ’ τα όνειρά μου
και μεθάω, σε ζητάω στου πελάγου την ηχώ
σ’ αγαπώ.
Δες, σαν τον ήχο απόκοσμου τρένου
είναι κλάμα ο πόνος μου Θεέ μου, δες
η μέρα χαράζει, δε με πειράζει
οι δυο μας ζωές χωριστές.
Μία πίκρα κεντημένη στην καρδιά μου,
δε σε βρήκα, σ’ έκλεψαν απ’ τα όνειρά μου
και μεθάω, σε ζητάω στου πελάγου την ηχώ
σ’ αγαπώ.
Μία πίκρα κεντημένη στην καρδιά μου,
δε σε βρήκα, σ’ έκλεψαν απ’ τα όνειρά μου
και μεθάω, σε ζητάω στου πελάγου την ηχώ
σ’ αγαπώ.
Σαν τον Ήλιο στο κύμα σου γνέφω, δες.
|
Des, san ton Ήlio sto kíma su gnéfo
des me lígo, mésa mu péfto, des
pia mira s’ arpázi, ki i psichí mu tromázi
ki egó kolliméni sto chtes.
Des, i agápi pulí fovisméno,
to tragudi pikró lipiméno, des
se psáchno mikró mu, níchta ke fos mu,
fengária, puliá i stigmés.
Mía píkra kentiméni stin kardiá mu,
den se vríka, s’ éklepsan ap’ ta ónirá mu
ke metháo, se zitáo stu pelágu tin ichó
s’ agapó.
Mía píkra kentiméni stin kardiá mu,
de se vríka, s’ éklepsan ap’ ta ónirá mu
ke metháo, se zitáo stu pelágu tin ichó
s’ agapó.
Des, san ton ícho apókosmu trénu
ine kláma o pónos mu Theé mu, des
i méra charázi, de me pirázi
i dio mas zoés choristés.
Mía píkra kentiméni stin kardiá mu,
de se vríka, s’ éklepsan ap’ ta ónirá mu
ke metháo, se zitáo stu pelágu tin ichó
s’ agapó.
Mía píkra kentiméni stin kardiá mu,
de se vríka, s’ éklepsan ap’ ta ónirá mu
ke metháo, se zitáo stu pelágu tin ichó
s’ agapó.
San ton Ήlio sto kíma su gnéfo, des.
|