Μισό φεγγάρι σε φώτισε κάποια φορά,
γι’ αυτό τη γη δεν έχεις περπατήσει.
Με δυο φτερά μ’ ανοιγμένα τα πανιά,
θα περιμένεις για πάντα να φυσήξει.
Κόκκινο χρώμα στα σύννεφα και στα μαλλιά,
που σου ‘χα πλέξει μια μέρα μια πλεξίδα
κι είπες σιγά το τέλος να κοιτάς
να ‘χω το βλέμμα σου στον άνεμο πυξίδα.
Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω.
Μέσα σε λίμνες και θάλασσες σε είχα δει
το ένα σου μέρος το κρυφό να καθρεφτίζεις
και με μαχαίρι τρίκοπο, μαβί,
το πρόσωπό σου μέσα στο νερό να σκίζεις.
Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω.
Μισό φεγγάρι σε φώτισε κάποια φορά,
Τ’ άλλο μισό το πήρε το σκοτάδι.
Κι έτσι το βλέμμα σου στέλνεις μακριά,
σαν ουρλιαχτό
και σαν ευχή
και σαν σημάδι.
|
Misó fengári se fótise kápia forá,
gi’ aftó ti gi den échis perpatísi.
Me dio fterá m’ anigména ta paniá,
tha periménis gia pánta na fisíksi.
Kókkino chróma sta sínnefa ke sta malliá,
pu su ‘cha pléksi mia méra mia pleksída
ki ipes sigá to télos na kitás
na ‘cho to vlémma su ston ánemo piksída.
Ine méres pu den écho stícho na kriftó.
Ine níchtes pligoménes, mistikés ki apelpisménes,
pu de vrísko paramíthi na su po.
Mésa se límnes ke thálasses se icha di
to éna su méros to krifó na kathreftízis
ke me macheri tríkopo, maví,
to prósopó su mésa sto neró na skízis.
Ine méres pu den écho stícho na kriftó.
Ine níchtes pligoménes, mistikés ki apelpisménes,
pu de vrísko paramíthi na su po.
Misó fengári se fótise kápia forá,
T’ állo misó to píre to skotádi.
Ki étsi to vlémma su stélnis makriá,
san urliachtó
ke san efchí
ke san simádi.
|