Δε θέλω, δεν αντέχω, δεν μπορώ,
πως φτάσαμε στο τέλος από ‘δω,
μαζί σου τη ζωή μου είχα σκεφτεί
δε θέλω να θυμάμαι την αρχή.
Μίσος με πιάνει και θυμός,
μίσος με πιάνει και παράπονο,
μίσος για μένα, όχι για σένα,
που δεν έχω εγωισμό, που πεθαίνω να σε δω
μίσος που σ’ αγαπώ, μίσος μόνο για μένα.
Σε θέλω, δεν αντέχω, δεν μπορώ,
το σώμα να κοιμάται μοναχό,
σε βλέπω απ’ τον καθρέφτη να περνάς
κι αυτό το βράδυ να με τυραννάς.
Μίσος με πιάνει και θυμός,
μίσος με πιάνει και παράπονο,
μίσος για μένα, όχι για σένα,
που δεν έχω εγωισμό, που πεθαίνω να σε δω
μίσος που σ’ αγαπώ, μίσος μόνο για μένα.
Μίσος μόνο για μένα.
|
De thélo, den antécho, den boró,
pos ftásame sto télos apó ‘do,
mazí su ti zoí mu icha skefti
de thélo na thimáme tin archí.
Mísos me piáni ke thimós,
mísos me piáni ke parápono,
mísos gia ména, óchi gia séna,
pu den écho egismó, pu petheno na se do
mísos pu s’ agapó, mísos móno gia ména.
Se thélo, den antécho, den boró,
to sóma na kimáte monachó,
se vlépo ap’ ton kathréfti na pernás
ki aftó to vrádi na me tirannás.
Mísos me piáni ke thimós,
mísos me piáni ke parápono,
mísos gia ména, óchi gia séna,
pu den écho egismó, pu petheno na se do
mísos pu s’ agapó, mísos móno gia ména.
Mísos móno gia ména.
|